Jaap Rijken (Hobea)

Jaap Rijken (Hobea)

Stukje uit Automaten Magazine November 1995

Jaap Rijken neemt na 20 jaar afscheid van Hobea

Na twintig jaar van trouwe dienst gaat Jaap Rijken, vanwege zijn pensioen, Hobea verlaten. Twintig jaar van lief en leed. Maar vooral lief, want het afscheid valt hem zwaar. Hij draagt Hobea op handen. En Hobea draagt hem op handen.

Madame Breugelmans: Rijken is een hele plezierige medewerker. Hij is een ontzettend voorkomende en zéér hoffelijk man.

Madame Breugelmans is één en al lof over Jaap Rijken: ‘Hij is zéér hoffelijk. En dat niet alleen voor ons. Hij maakt voor een interieurverzorgster net zo vaak de deur open als voor ieder ander’.

Jaap Rijken

Het was ergens in 1975, de precieze datum weet hij niet meer, dat Jaap in dienst kwam van Holland België Amerika, Hobea. Daarvoor zat hij, zo’n 22 jaar, in de autohandel. Hij was redelijk succesvol, zoals hij het zelf bescheiden uitdrukt, maar hij maakte toch de overstap naar de automatenhandel. Het scheelt natuurlijk maar een paar letters.

‘Ik kende de toenmalige eigenaar van de boot’, vertelt Jaap. ‘Hij had een boot, ik had een boot en zo kwamen we met elkaar in contact’. Jaap waagde de gok. ‘Het was op een gegeven moment gewoon een kwestie van de stap nemen. En daar heb ik nooit spijt van gehad. Het was een hele nieuwe uitdaging. Wat ik van automaten vond? Voor mij is het gewoon een handelsartikel, en dat spreekt me aan’.

100 automaten per week

Jaap kwam terecht in het pand aan de Rotterdamse Osseweistraat, waar Hobea toentertijd gevestigd was. Na even om zich heen te hebben gekeken hoe het reilde en zeilde binnen het bedrijf maakte hij een vliegende start als verkoper. Per week werden wel 100 nieuwe machines verkocht.

‘Het was een vreselijk drukke tijd. Er was heel veel aanloop. De mensen kwamen massaal op de machines af. Ze kochten op grote schaal in; ze kwamen vrachtwagens tegelijk ophalen. Tja, wat dat betreft is er wel het een en ander veranderd’, moet Jaap toegeven. ‘Tegenwoordig moet je knokken om te kunnen verkopen.

Je moet ook naar de mensen toe’. Maar ja, op alle vlakken is de wereld veranderd, constateert Jaap. ‘Vroeger verkocht ik zo’n 500 auto’s per jaar. En dat was altijd even gezellig. Overal waar je kwam kreeg je gebak. Want je kwam immers een auto brengen. Nou, dat is tegenwoordig ook wel anders. Nu wordt er puur zakelijk onderhandeld over korting en extra accessoires!’

Feestdag

Jaap deed zijn werk vanuit het kantoor. ‘Ik deed alles telefonisch. Ik kwam eigenlijk bijna nooit de deur uit’. Onder leiding van Wim Korteweg, die de groothandel voor zijn rekening nam, werkte Jaap samen met Herbert Klumpert en Bas Verstappen, de vertegenwoordigers die “op de baan zitten”.

Ondanks de ups en downs die Hobea gekend heeft, heeft Jaap Rijken een top-tijd bij de onderneming gehad. Slechte herinneringen heeft hij niet. Directe hoogtepunten kan hij ook niet noemen. ‘Iedere dag was een feestdag’, vindt hij.

‘Jaap had het altijd naar zijn zin’, zegt Theo Muller. ‘Hij was altijd als eerste op kantoor. Hij deed de deur open, zette koffie, ging als laatste weg. Maar dat hoefde hij helemaal niet hoor. ’s Zomers moesten we hem met vakantie sturen. En een keertje stond hij na drie dagen alweer op de stoep!’.

Noodgedwongen

Een beetje vroeger dan gepland, moest Jaap het rustiger aan gaan doen. Door ziekte moest hij, enige tijd geleden, noodgedwongen zijn werkzaamheden neerleggen. In november, Jaap wordt dan 65 jaar, gaat hij officieel met pensioen. Al is het zichtbaar niet zijn liefste wens.

De toekomst is voor Jaap nog een groot zwart gat. Af en toe schieten de tranen hem in de ogen. Hij houdt van Hobea en Hobea houdt van hem. Madame Breugelmans is, net als alle andere medewerkers, één en al lof. ‘Jaap Rijken is een hele plezierige medewerker.

Hij werkt ontzettend hard en hij is ontzettend voorkomend en echt zéér hoffelijk. En dat niet alleen voor ons. Hij maakt voor een interieurverzorgster net zo vaak de deur open als voor ieder ander. Hij heeft nooit problemen met klanten gehad, en er zaten heus weleens lastige tussen!

Nee, Rijken is altijd heel rustig terwijl hij het heus niet altijd even makkelijk heeft gehad. Noch met Van Gentevoort en noch met Bouterse. Met ons wel natuurlijk’.

Bronvermelding: Automaten Magazine November 1995