Jan Tooten
Het verhaal van Jan Tooten, geboren te Hilvarenbeek op 27 april 1944. Dit gaat over Jan zijn tijd tot aan oprichting Eurocoin die hij later in 1999-2000 heeft verkocht aan een groep van ondernemers.
Het begin:
Al van jongs af aan (6 jaar) was ik geïnteresseerd in techniek. Het begon al met het demonteren van oude buizenradio’s om te proberen te ontdekken hoe daar muziek uit kon komen.
Ooit zette ik bij mijn jongere vijfjarige zus een koptelefoon, die ik tussen de rommel van mijn vader gevonden had, op haar hoofd en stopte de stekker hiervan in het 220 V stopcontact……
Wat volgde was een luide knal en heeft ze bijna 2 weken bijna niets meer kunnen horen!
In die tijd legde de PTT in heel Nederland, en dus ook in Hilvarenbeek, radio-distributie aan. Dat was een loden bekabeling langs de voorkant van de huizen zoals nu in de grond ligt voor TV etc. Je kon daar een abonnement op nemen en dan kreeg je een keuzekastje voor 4 radiozenders (storingsvrij) en een knopje voor volume. Ook werd er een luidsprekerkast bijgeleverd. Prima systeem! (Heb alles nog in mijn bezit, ook de abonnementskaarten.)
Radio en Zend amateur:
Een paar jaar later bouwde ik mijn eigen radio’s, waarbij ook een zender voor op de middengolf (FM was er nog niet!) waarmee ik voor de omgeving, dagelijks rond 12 en 4 uur als ik uit school kwam, mijn eigen muziekprogramma kon uitzenden. Mijn zender was zo sterk dat als ik uitzond hij alle andere muziekzenders op de radio wegdrukte en alleen mijn zender te horen was!
Dit programma bestond uit het draaien van 78 toeren platen op een platenspeler die nog met de hand opgewonden moest worden en muziek die ik ‘s-nachts van Radio Luxemburg opnam met een Amroh bandrecorder. Dit was de allernieuwste muziek uit de U.S. Dit was midden jaren 50. Ook konden de luisteraars briefjes in de brievenbus gooien met hun voorkeursmuziek.
Na de Mulo naar Duitsland:
Nadat ik mijn MULO diploma behaald had, ging ik op 16 jarige leeftijd op avontuur. Via de vriend van mijn zus, een Duitser, ging ik in Duitsland in Düsseldorf werken in de Hoch en Tiefbau. (spoorwegen, rails-onderhoud en hoogspanningskabels aanleggen.)
Er was daar een enorme vraag naar personeel vanwege het mannentekort na de oorlog en de betalingen daar waren 10 x zo hoog dan hier! (In het weekend, als ik thuiskwam, was het dus altijd feesten geblazen!)
Terug in Nederland Tempofoon en Rock n Roll:
Uiteindelijk terug in Nederland, kwam ik na diverse omzwervingen, zoals TV antennes op daken plaatsen, terecht bij Tempofoon in Tilburg. Dit bedrijf importeerde de Garrard pick-ups uit Engeland en bouwde die met versterker in z.g. “draagbare” koffers met ingebouwde luidsprekers.
Jan Tooten Links onder als Solo Gitarist
In deze periode was ik, met een paar vrienden uit de Mulo-tijd, ook nog begonnen met een Rock ‘n Roll Band op te richten. We praten dan over begin jaren 60. Hier kom ik later nog op terug! Omdat ik bij Tempofoon goed mijn best deed en van hard aanpakken hield kwam ik al snel op het “laboratorium” terecht waar audio-apparatuur ontwikkeld en verbeterd werd. In die periode bouwde ik met die opgedane “know-how” mijn eigen geluidsapparatuur voor onze Band, “The Black Devils”. (Te beluisteren op You Tube)
Jan Tooten 2e van Rechts
Jan Tooten 3e van rechts, een optreden bij Noorderlicht in Tilburg
Rel rond Rob de Nijs door vriendjes van de Black Devils, artikel uit Parool 6 April 1964
Teenager-zanger Rob de Nijs heeft gisteren zijn zijn optreden in de zaal Klein Speijck in het Brabantse plaatsje Oisterwijk moeten stoppen, omdat het zingen hem door rumoerige jongelui onmogelijk werd gemaakt. Het publiek zat hard te schreeuwen en gooide met rauwe eieren. Via de huiskamer van de hotel-eigenaar kon Rob de Nijs wegkomen; daarna ontdekte hij dat men de banden van zijn auto had laten leeglopen.
Die rel is veroorzaakt door de vriendjes van de band die gisteravond speelde, de Black Devils. De leider, die het Rob en ook andere artiesten dikwijls probeert lastig te maken, had een hele bus met jongelui uit Tilburg meegenomen. En dat stel heeft de moeilijkheden veroorzaakt”, aldus de moeder van Rob de Nijs.
Direct bij het begin van zijn optreden gisteravond begon de herrie al.
,,Weg met De Nijs” riepen de jongens. Na één liedje stopte de zanger en besloot te verdwijnen. Inmiddels was het in de zaal zeer rumoerig geworden. Personeel probeerde de lawaaischoppers te verwijderen. De politie kwam erbij om de orde te herstellen.
Remington Fabriek:
Omdat ik bij dat bedrijf na verloop van tijd niet meer verder (hogerop) kon komen, ging ik in Tilburg bij een bedrijf werken dat geluidsinstallaties bouwde en installeerde in kerken in heel Nederland. Een leuke baan.
Tijdens de muziek optredens van onze Rock ’n Roll band in Den Bosch kwam er telkens een meisje waar ik verliefd op werd. Dit meisje Nelly (mijn latere vrouw) werkte ik in Den Bosch bij de Remington-fabrieken (een Amerikaans bedrijf van de typemachines). Daar ben ik toen ook gaan werken, want zo kon ik altijd dicht bij haar zijn! Hoe romantisch kan een mens zijn! Of hebberig?
Jan krijgt later met Nelly 2 kinderen (zoon Jeroen en dochter Dedy).
In die fabriek was het lopendebandwerk met diverse productielijnen van zo’n 25 personen waar ik na een jaar al op de een na voorste plaats terechtkwam. Op die eerste plaats hoefde ik de eerste jaren niet te rekenen omdat die pas vrij zou komen na de pensionering van die eerste persoon in de productieband! Dus: Wegwezen!
Jan Tooten
Baan bij Elektrobedrijf van vader Jack van Dongen:
Tijdens onze optredens met de Black Devils speelden we in een zaaltje van een horecabedrijf van, Piet Gommers. Piet Gommers was altijd verrassend met electronica zoals bijvoorbeeld om onder de vloerplanken bij de dansvloer contacten te maken. Als men er dan op ging dansen dan ging er allerlei lampen aan. Piet Gommers werkte bij een technisch installatiebedrijf van de vader van Jack van Dongen (die later als ingenieur bij Eurocoin kwam en daar later Technisch directeur werd). Piet vroeg of ik daar ook kwam werken. Werkzaamheden waren renovering van elektra in oude huurwoningen.
Nieuwe Baan bij Jac van Ham:
Deze bekende Piet Gommers vertrok later naar Jac. van Ham waar ik, op zijn aandringen, ook terecht kwam. Dit was begin jaren 60. Er werkten daar toen 5 personen: De eigenaar Jac van Ham, zijn schoonvader (geldophaler), zijn broer (geluidstechnieker) en 2 andere personen, waaronder Piet Gommers, degene die mij gevraagd had.
Storingen doen:
Al op de eerste avond moest ik al gaan “service-rijden”, zoals dat heette. Allemaal gingen ze met Jack van Ham op stap in Antwerpen om te vieren dat er een “nieuwe” bij was gekomen. Hennie van Ham, de vrouw van, nam de telefoon aan en als er een klant voor storingen belde dan gaf ze die mbv een semafoon aan mij door. Voor de liefhebber van oude apparaten, we werkten dus met een semafoon een apparaat van de toenmalige PTT met 3 lampjes waarmee 6 afgesproken codes konden worden doorgegeven zoals, wat voor apparaat bv speelautomaat, gokkast maar een jukebox of geluidsinstallatie was altijd dringend. Zo kon je onderweg dan al zien wat er bij een klant, die naar haar gebeld had, defect was en of het dringend was. Wel moest je haar uiteraard terug bellen voor het adres!
Storing met de Jukebox:
Ook had ik een flinke bos sleutels van de jukeboxen meegekregen. Ik had alleen maar ooit geld om een plaatje te kiezen in zo’n ding gegooid, verder wist ik van niks!
Dus in het begin van de avond kwam het eerste telefoontje binnen, storing aan een jukebox. (je moet weten dat de exploitatie uit Jukeboxen, Voetbaltafels, een paar Bingo-apparaten en Geluidsapparatuur bestond. Gokkasten en Flipperkasten waren (nog) niet toegestaan.)
Daar aangekomen zag ik een donker apparaat in de hoek staan. Ik wist niet hoe en waar ik dat ding open moest maken dus gaf ik de bos sleutels aan de kastelein en vroeg hem de jukebox alvast open te maken (dit kon hij, omdat er elke maand nieuwe platen ingezet werden) zodat ik mijn gereedschapskoffer uit de auto kon gaan halen!
Binnengekomen stond het apparaat netjes open! Ik stak de stekker in het stopcontact….. alleen licht en verder niks. Ik ging achter de geopende kast zitten en vroeg mij af wat ik moest doen, het zag er allemaal heel interessant uit en intussen hoorde ik de mensen roepen: “moete unne hoamer hebbe”? (Tilburgs dialect) Dit zou ik later in andere zaken nog vele keren overal horen roepen!)
Het was een Wurlitzer jukebox. Ik trok aan wat palletjes en draadjes en opeens vloog er een grammofoonplaat aan de voorkant de ruimte in begeleid met een groot gejuich van de café- klanten. Dat ging niet goed.
De kastelein vroeg of ik er wel wat van af wist! Ik kreeg hem niet aan de gang, goede raad was duur. Ik demonteerde een onderdeel uit de Jukebox en zei dat het apparaat niet gerepareerd kon worden omdat dit onderdeel stuk was. Pech voor de klanten en geluk voor mij dat ik zo weg kon komen 😊.
Flipperkasten:
Een aantal jaren later ca 1964 kwam in Tilburg de toestemming om flipperkasten in de horeca te plaatsen. Deze werden onder andere geleverd door de welbekende firma Janshen-Hahnraths uit Kerkrade. Deze firma kocht in Duitsland gebruikte kasten, in die tijd waren het nog electro-mechanische flipperautomaten ze zagen er echter verschrikkelijk afgespeeld uit en moesten volledig gereviseerd worden.
Ik heb toen een aparte afdeling met 5 man personeel er voor opgezet, alle kasten moesten in een speciale ruimte aan de binnenkant schoongespoten worden waarna alle contactjes van de relais gecontroleerd en afgesteld werden, daarna zag alles er weer als nieuw uit! Binnen een korte tijd stonden er honderden in exploitatie waarvan een groot aantal op recreatieoord “de Beekse Bergen”.
Het probleem was echter dat als een andere collega servicedienst had en een oproep kreeg voor een flipperkast-storing (dat kwam regelmatig voor omdat het elektromechanische kasten waren) zij die kast dikwijls niet konden repareren omdat zij in het bedrijf andere activiteiten hadden en dus geen ervaring met die kasten hadden. Het was tenslotte mijn afdeling! Dus werd ik, terwijl ik geen dienst had, regelmatig door hun gebeld om te komen helpen met het repareren. De kastelijns riepen dan tegen die monteur: Bel Jan Tooten maar dan is het zo gerepareerd! (Ik kon die kasten wel dromen!)
Speelhal:
In Tilburg hadden we ook nog een vergunning gekregen om een speelhal te openen (geen gokkasten!). Daar stonden elektro-mechanische Flipperautomaten, Arcade Machines zoals Schiet-automaten, Race- automaten, Bowlingbanen etc.etc. Prachtig materiaal!! Electronische speelautomaten bestonden toen nog niet!
Ping Pong Spel:
Op een dag kwam ik in een blad een advertentie tegen van een Duits bedrijf in Aken. Het betrof een Set met een Pingpongspel dat je op je TV aan kon sluiten.
Ik besloot dit te gaan kopen en bouwde het in een Duits gokkastje waar ik alles had uitgesloopt behalve de muntproef. Bouwde er een TV in en het Ping-Pong setje met een tijdschakelaar en had de eerste TV automaat! Hij liep als een trein, geweldige opbrengsten!
Wham Bam:
Later kwamen er uit Amerika de eerste videospel automaten, o.a. de Wham-Bam, op de markt dat was ook een Ping-Pongspel Dat werd een echte goudmijn. De inworp was 1 gulden per spel voor 2 spelers terwijl die van de flipperkast een kwartje (25 ct) per speler was. Ieder horecabedrijf wilde zo’n kast hebben! Omdat wij alleen maar verstand hadden van electro-mechanica en deze kast uit printplaten met IC-tjes bestond, nam ik Henri Spijkers (mijn latere compagnon in Eurocoin) in dienst. Hij had MTS gehad en dus verstand van elektronica en kon ook de schema’s lezen.
Begin jaren 70 kwam in Nederland hier en daar de toestemming voor de Kansspelautomaten oftewel de Gokkast!
Tussendoor had Jac. van Ham, omdat ik geen auto had en goed mijn best deed, een Ford Capri voor mij gekocht. Een licht gebruikte. Daar mocht ik voortaan in rijden! Later werd dat een nieuwe Datsun 120 Y Coupé! Weer later, toen hij met zijn vrouw in Amerika was zag hij daar een Ford Mustang en zei tegen zijn vrouw: “dat is wel wat voor Jan Tooten”.
Thuisgekomen ging hij met mij naar Hessing in de Bilt waar ik er eentje uit mocht kiezen Het werd dus een zwarte Ford Mustang 5 Ltr. Ben er heel Europa mee rondgetoerd, tot en met achter het toenmalige IJzeren Gordijn (Oost-Europa) Daar trok die auto altijd veel bekijks, men wilde onder de motorkap kijken, zo’n motor (5 liter) hadden ze nog nooit gezien! Alleen maar van een Trabantje waarvan er heel veel met motorpech langs de weg stonden.
Tijdens de reis door Oost Duitsland naar Berlijn mocht er niet gestopt worden of van de weg afgeweken worden! Er reed daar veel Oost-Duitse politie rond.
Oost- en West-Berlijn waren gescheiden door een zwaar bewaakte grens. Men moest eerst een aantal papieren invullen en de auto werd door 4 personen van de douane tot aan de onderkant met spiegels gecontroleerd om te kijken of er niets gesmokkeld werd want in Oost Duitsland was een tekort aan alles!
In Oost-Berlijn stond een Televisietoren waarin boven een ronddraaiend restaurant gevestigd was. Als je ’s avonds in dat restaurant zat, dan zag je eerst het stralend licht van West-Berlijn en daarna diepe duisternis van Oost-Berlijn! (Dus het communistische gedeelte en van daaruit mochten de Oost-Duitsers ook niet naar het Westen!)
De stad was gescheiden door een enorme, hoge en lange muur. Daarna ben ik via Hongarije (ook achter het IJzeren Gordijn) weer terug naar Nederland gegaan. Het was een mooie, indrukwekkende reis!
Tijdens mijn werk bij Jac van Ham ging ik ook naar een Speelautomaten Beurs in Londen in het Alexandra Palace. Daar stond toen in een stand van 4m bij 2m een stand van JPM met Jack Jones die daar 2 engelse gokkasten had staan. Aangezien ik redelijke vrije hand had heb ik hun het huidige Nederlandse beleid met kansspelregels aan hun doorgegeven. JPM heeft toen 1 van die automaten op die beurs geschikt gemaakt voor de Nederlandse markt zodat die voldeed aan de Nederlandse wetgeving. Zo is het contact dus ontstaan tussen JPM en Jac van Ham.
Op die beurs in Londen stond ook Marian Electronics maar daar werd door Jac van Ham niets mee gedaan.
Toen de oudste dochter van Jack van Ham opgroeide wist ik dat zij op een dag verkering met een jongen zou krijgen, die dan waarschijnlijk in het bedrijf terecht zou komen want zo gaat dat meestal. Ik rekende uit dat rond mijn veertigste het zover zou kunnen zijn en dat die dan mijn plaats in zou kunnen gaan nemen. Dat zou ik nooit kunnen accepteren ondanks dat ik toen al adjunct directeur was. Met dat vooruitzicht heb ik van Ham toen voorgesteld om aandelen in zijn bedrijf te kopen of een nevenbedrijf met hem op te richten zodat we van elkaar gebruik zouden kunnen maken. Hij voelde hier niets voor dus ging ik toen plannen ontwikkelen om zelf een bedrijf op te gaan zetten. Dat werd dus Eurocoin!
Eurocoin International:
Ik ben Eurocoin International begonnen in 1979 met de financiële hulp van Rinus Elst waar we in zijn bedrijf in Bergen op Zoom Eurocoin zijn gestart. Ik had nl concurrentiebeding bij weggaan bij Jac van Ham en kon daarom niet in de buurt zitten van Jac van Ham.
Vanuit Jac van Ham kwam iets later Resi van Dijk (goed in duitse taal en daarom goed in communicatie met Oostenrijk) en Henri Spijkers vooral i.v.m. de techniek. Zowel Henri als Resi werden aandeelhouder in Eurocoin International
Een van de eerste nieuwe werknemers in den beginne was Marcel Vissers die in oktober 1981 bij ons begon en vooral het transport deed met wegbrengen van kasten. Later deed Marcel Vissers verkoop binnendienst en magazijnbeheer.
In mijn tijd bij Jac van Ham liep ik al rond met het idee voor de Hold It. Daar kwam bij dat ik Marian Electronics al kende van mijn bezoek aan de beurs in Londen tijdens mijn werkzaamheden bij Jac van Ham.
Rinus Elst stond gelukkig borg voor mij bij de bank zodat ik een aanbetaling kon doen voor de opstart van de Hold-it bij Marian Electronics. Marian Electronics zat in Gloucester, een plaats tussen Londen en Cardiff.
De afspraak met Rinus als dank voor de borg was: De eerste 10 Hold It gokkasten zou hij voor inkoopprijs krijgen. Hij geloofde 100% in dat spelconcept!
De Hold-It werd een geweldig succes. De distributie voor het noorden werd gedaan door Henk Wielens van Veltmeijer. In het Noorden was de regelgeving qua bonus punten dan in andere delen van het land in die tijd.
Gokkast Hold It
In 1988 kwam Rob Papvoine bij ons werken als service monteur
Rob Papavoine
1 Januari 1984 begon Domien bij ons als stagair (werkt er nu nog steeds)
Helaas liep op een gegeven moment de relatie met Marian Electronics spaak en ging Veltmeijer met Marian Electronics verder. Ik had al een spelconcept, Jackpot Hunter, maar daar ging veltmeijer en Marian Electronics mee aan de haal.
Ik heb Jackpot Hunter laten maken door een ontwikkelaar in oostenrijk. Het uiterlijk van deze kast was door ons gemaakt.Marian Electronics kreeg er lucht van en zei dat als wij die automaat op de beurs in Nederland zouden tonen hun dan ervoor zouden zorgen dat die in beslag werd genomen
Goede raad was duur, hoe kon ik die automaat op de beurs laten tonen zonder dat die in beslag zou kunnen worden genomen? Iemand vertelde mij dan moet je die in een leeuwenkooi zetten. Hmm best wel een goed idee. Ik nam contact op met Hommerson want die waren wel bekend met kermis en circus. Hommerson kende een dompteur in Duitsland die toen met kooi en leeuw naar de beurs in Nederland kwam.
Zo geschiede dat op de VAN-Expo in 1984 onze automaten in een leeuwenkooi zaten
Met als 2e kast (bij de kont van de leeuw) de Jackpot Hunter. De kasten werden niet in beslag genomen 😊
Jackpot Hunter, een spel bedacht door Jan Tooten.
Na de start in 1979 Bij Rinus Elst verhuisde Eurocoin hierna naar de Tinnegieterstraat (industrieterrein Soetelieve) in Den Bosch, daarna verhuisde eurocoin naar Meerheuvel 11 (industrie terrein de Vutter) in Den Bosch om begin 1988 naar Hambakenwetering 14 Den Bosch te verhuizen.
Namens de directie van de BedrijfsRegio Den Bosch plaatste ir. F. van de Vinne op 16 oktober 1987 een marmeren hoeksteen in het nieuwe bedrijfspand van Eurocoin International B. V.
Henri Spijkers heeft zijn aandelen in 1990 verkocht aan mij en ging 1 september 1990 beginnen bij de Errel groep
Henri Spijkers
Het verhaal van de Hyper Pot is ook geweldig. Ik was bij een bedrijf in Engeland voor overleg voor een nieuw spel. Een Kit. Daar stond een Engelse kast met het dubbele rollensetje en daar is mijn idee voor de Hyperpot uit ontstaan. Dit was eigenlijk de voorloper van de Random Runner.
Toen deze kast gepresenteerd werd was Steef Rouvoet heel boos en verbaasd want dit kon gewoon niet, 2 rollensets in een gokkast! Wel humor want Steef kwam later met soort gelijk spelconcept, de Random Runner! Aan het succes van deze Random Runner heb ik dus eigenlijk aan de wieg gestaan qua concept.
Ook heb ik meerdere spellen bedacht zoals Fifty-Fifty, Big Action, Pentium, Power Play, Bar 7 en nog vele anderen.
In 1998 ben ik gestopt en mijn aandelen (70%) verkocht aan Wim Wouters en Jack van Dongen. Resi van Dijk was de andere aandeelhouder (30%). Het waren tropenjaren geweest en ik was er wel een beetje klaar mee.
Na dit fantastische avontuur met Eurocoin 1979-1998 ben ik na een sabbatical toch weer begonnen met handel in gebruikte automaten, flipperkasten en vooral Foto Apparaten waarbij je foto’s van jezelf kon maken met een mooie layout er om heen. Het bedrijf van mij toen heb ik Transworld Amusement (TWA) genoemd.
Bronvermelding: Jan Tooten
Zie ook verhaal op https://www.gokkastenarchief.nl/online/bezoek-jan-tooten/
