Pierre de Jonge

Het levens verhaal van Pierre de Jonge (Overleden 12-02-2003)

Stukje uit Magazine mei 1994

Pierre de Jonge Automaten bestaat 40 jaar Jaar

‘Er is niet zoveel veranderd, we zijn alleen wat ouder geworden’

Pierre de Jonge is zestig, maar heeft absoluut geen plannen om te stoppen

Iedereen kent de naam Pierre de Jonge. En dat is niet geheel ondenkbaar, want deze rot in het vak draait al een hele tijd mee: deze maand bestaat zijn gelijknamige firma in Breda precies 40 jaar.

Sterke verhalen zitten er wel in, maar hij blijft heel bescheiden wat terughoudend. Pierre de Jonge vertelt over die goeie ouwe tijd, het (zijn) succes, gokverslaving, zaken doen en hoe het verder moet. ‘Er is niet zoveel veranderd, we zijn alleen wat ouder geworden’, vindt hij.

Pierre de Jonge begon als lichtadviseur, hij moet er zelf nog vol verbazing een beetje om lachen, bij de Technische Unie. Begin jaren ’50 maakte hij de overstap naar de automatenbranche ‘omdat er natuurlijk veel meer te verdienen was’. En voor het avontuur, geeft hij toe. ‘Het was natuurlijk wel eens armoede in het begin’, zegt hij, ‘Dan kon je soms je spullen aan de straatstenen niet kwijt, terwijl je op een andere dag veel verkocht’. De Jonge vertelt hoe hij ’s ochtends om zeven uur op pad ging, ’s avonds laat thuis kwam en ’s nachts de apparaten nakeek. ‘Je staat er eigenlijk versteld van hoe weinig slaap een mens nodig heeft’.

Zo’n periode van hard werken had absoluut zijn charmes, vindt hij. ‘Maar dat zie je pas achteraf. Op dat moment doe je het gewoon, je zit in die stroom’. De Jonge geeft toe dat het gezin wel achter je moet staan. ‘Als je een vrouw hebt die zegt dat je vaker thuis moet zijn, dan ga je of uit elkaar of je doet niks meer’.

Illegaal

Op een gegeven moment werden de bingo’s aangepast en omgebouwd tot gematigde machines. ‘Dit heeft ertoe geleid dat de speelautomaten in Nederland illegaal werden omdat ze toch uitbetaalden’, vertelt hij nadenkend. ‘De politie wist dat ook. Het ging om kleine prijzen en het werd oogluikend toegelaten. ‘Omdat de branche toen in jaren ’70 al zo’n grote vlucht had genomen, hebben we met een aantal jongens de koppen bij elkaar gestoken en zijn we in 1975 met de regering gaat praten.

We wilden gokautomaten legaal maken en met een vergunning gaan werken’. Dit alles leidde tot de Wet op de Kansspelen in 1986.

Uit de hand lopen

Intussen hebben de markt en de automaten zich verder ontwikkeld en is in Nederland zo langzamerhand de discussie over gokverslaving goed losgebarsten. Pierre de Jonge vindt dat het wat dat betreft in ons land nogal opgeblazen is. ‘Gokverslaafden zijn er altijd geweest. Maar het is net zoiets als het milieu: er moet op een zeker moment iets aan gedaan worden anders loopt het uit de hand. Ik vind echter wel dat de pers in het begin de verhalen heeft opgeklopt’. Maar dat neemt niet weg dat De Jonge zich niet betrokken voelt bij de problematiek. ‘Ik zijn denk dat er drie partijen zijn die verantwoordelijk zijn. Wij als aanbieder van de automaten, de overheid en de speler zelf.

Alle partijen moeten er op letten dat het niet uit de hand loopt. Daarnaast denk ik dat het ook heel erg van de persoon afhangt of je ergens verslaafd aan raakt of niet’, relativeert hij. ‘Ik heb vanaf mijn achttiende in café’s gezeten en ik ben er nog steeds niet vies van om met een paar jongens aan de bar te hangen, maar dat maakt mij nog geen alcoholist’.

Sociale toer

Zijn grote succes is eerlijk zaken doen. ‘Je moet altijd je afspraken na komen’, zegt hij zonder aarzelen. ‘Ook al heb je een afspraak waarvan je achteraf denkt “potverdorie”, dat had ik liever niet, want dat levert me verlies op. Op die manier krijgen de mensen vertrouwen in je omdat ze weten dat je nooit je woord terugtrekt. Zo kweek je een goede naam’.

Ook gelooft De Jonge sterk in lobbyen. ‘Dat heb ik altijd gedaan. Ik doe bijvoorbeeld mijn contacten op in het verenigingsleven’. Op de sociale toer gaan, noemt hij dat met een grijns. Vol overtuiging bewijst hij het nut hiervan. ‘Toen het in Breda moeilijk dreigde te worden voor de automaten, kreeg ik plotseling uit alle hoeken assistentie. Zowel wethouders als mensen uit het zakenleven probeerden wat voor me te doen’.

Pierre de Jonge met Ed Nijpels

Toekomst

Over de toekomst is Pierre de Jonge duidelijk. Hij gaat gewoon door. ‘Ik ben nu zestig, maar ik zou nooit zeggen ‘ik ga het wat rustiger aan doen’. Je bent er of je bent er niet. Wanneer je maar een paar uur per week op kantoor bent, loop je anderen in de weg’. Elke morgen gaat hij nog met plezier naar de zaak en als hij ziek zou worden, dan stopt hij er gewoon helemaal mee. ‘Ik blijf me niet af en toe nog met de zaken bemoeien. Dat werkt niet’.

Voor de branche ziet hij de toekomst ook alles behalve somber in. ‘Vroeger stonden er alleen flippers in cafetaria’s en dat ging. Je moet er alleen je bedrijf op instellen. De meeste zijn het niet eens met de nieuwe afspraken, maar we kunnen gewoon niet anders. Als we kijken wat er in zit, kunnen we vooruit’.

Stukje uit Magazine Juni 1994

40 jaar Pierre de Jonge Automaten. Groots jubileum van gewaardeerd bedrijf in Breda

Dinsdag 3 mei 1994 was voor Pierre en Tonnie de Jonge, maar ook alle medewerkers en familieleden een bijzonder feestelijke dag, die nog lang in de herinnering van velen zal blijven. Het 40 jarig bestaan van het bedrijf was echter niet alleen een aanleiding voor een bruisend, bourgondisch feest. Het was ook hét moment om de belangrijkste man en grondlegger van dit bedrijf nu een keer zelf in het zonnetje te zetten. Het absolute hoogtepunt daarbij was de koninklijke onderscheiding die Pierre de Jonge werd uitgereikt door Burgemeester Nijpels van Breda.

Om ongeveer half vijf, kort voor de aanvang van de algemene receptie, was door het organisatie-comité een half uur ingeruimd voor een hulde aan Pierre en Tonnie de Jonge. Namens het personeel herinnerde Ad Boot in de showroom aan enige gebeurtenissen uit het veertig jarig bestaan van het bedrijf en via spierinkjes en bloedworst kon hij de jubilarissen uitnodigen om het cadeau van het personeel, een schitterende pianola in ontvangst te nemen. Na de onthulling en tijdens het beluisteren van de eerste tonen arriveerde Burgemeester Ed Nijpels van Breda.

Landelijke inzet

In een uitvoerige toespraak schetste de Burgemeester de verdiensten van Pierre de Jonge als ondernemer, als organisatieman en als verenigingssteunpilaar in Breda en omgeving: ‘Meneer en Mevrouw De Jonge, ik vind het buitengewoon plezierig dat ik door de organisatie-commissie in de gelegenheid ben gesteld om u, voorafgaande aan de receptie en het grote feest van vanavond, namens het Gemeentebestuur te feliciteren.

Het komt niet zo vaak voor dat we in Breda een ondernemer hebben die met zijn bedrijf 40 jaar aan de slag is geweest en vooral leiding heeft gegeven aan een bedrijf dat zo’n prominente positie binnen de Bredase en de West-Brabantse samenleving inneemt. U bent 40 jaar geleden begonnen als eigenaar-directeur en ik mag hopen dat u dat nog steeds bent. Je weet maar nooit met zulke ondernemende kinderen, waar de aandelen zitten.

Sinds de start is het bedrijf steeds gegroeid en u biedt werkgelegenheid aan zo’n 40 mensen, met een concentratie hier in Breda. Behalve met het vele werk met de speelautomaten, die ons zoals u weet nog iedere dag vanuit onze gezamenlijke liefde bezighouden, hebt u ook een afdeling voor de verkoop van het geluid en disco-installaties opgezet. In beide branches levert u kwaliteit, een van de kenmerken van het bedrijf waaraan u al zo lang leiding geeft.

Jaren voordat ik naar Breda kwam heb ik u al mogen ontmoeten in het gebouw van de Tweede Kamer toen daar gediscussieerd werd over de wijziging van de Wet op de kansspelen. Ik had nooit kunnen vermoeden dat onze paden zich naderhand nog eens in Breda zouden gaan kruisen. Maar uit de tijd dat ik u in Den Haag zo in het Kamerrestaurant zag rond scharrelen, met Kamerleden zag praten, weet ik dat u een buitengewoon belangrijke rol heeft gespeeld binnen de VAN en dat u met name in het overleg met de Ministeries van Justitie en Economische Zaken een centrale rol heeft vervuld.

Vooral daar waar het ging om het maken van afspraken voor de branche, om de branche een betrouwbaar karakter te geven en het vermijden van de nadelige gevolgen van de exploitatie van speelautomaten. Ik denk dat de wijze waarop u in de richting van de landelijke overheid altijd heeft geopereerd, zich kenmerkte door integriteit.

Natuurlijk stond u voor uw eigen zaak, maar tegelijkertijd begreep u ook dat een aantal maatschappelijke misverstanden moest worden voorkomen. U bent dan ook zeker nooit de laatste geweest die namens uw branche initiatieven daarvoor heeft genomen en die dus ook een centrale rol heeft vervuld in die belangrijke afspraken die de afgelopen jaren tussen de departementen en de branche zijn gemaakt.

Lokaal actief

Naast de activiteiten op het Haagse niveau heeft u uiteraard ook in Breda een buitengewoon belangrijke rol vervuld. Ik was nog geen 10 uur Burgemeester of ik kreeg de branche al op bezoek. Ik moet u zeggen dat ik dat buitengewoon plezierig vond, omdat er op dat terrein in Breda nog veel te doen was. En we hebben met elkaar in die lijn en met de collega’s in Breda goede afspraken gemaakt, welke recent door de Gemeenteraad opnieuw zijn bevestigd.

U was actief op het lokale niveau en bereid initiatief te nemen en verdere stappen te zetten, die er toe moesten leiden om overheid en bedrijfsleven in goede harmonie maatregelen te laten nemen om het kansspelautomatenbeleid te ontwikkelen. We zijn hierin in Breda goed geslaagd, zo goed geslaagd zelfs dat we samen met Deventer een voorbeeld zijn geweest voor het hele land; met de speelautomatenwachters zijn we zelfs uniek in het land. Zo uniek zelfs dat er op dit moment een landelijke Commissie is, waarvan ik voorzitter ben, die het kabinet mag adviseren op dit terrein.

Ik denk dat het idee van de speelautomatenwachters ook in dit opzicht landelijk aftrek zal ondervinden. Als het gaat over de vertegenwoordiging van de branche heeft u in Breda een belangrijke rol gespeeld. Vooral uw integriteit en de wijze waarop u daar gestalte aan geeft was ook voor de Gemeenteraad van Breda een aantal keren een reden om “ja” te zeggen, ook al bestonden er links en rechts wat politieke twijfels.

Verenigingsleven

U hebt daarnaast in en buiten Breda de afgelopen jaren veel gedaan. U steunt ontzettend veel verenigingen op de achtergrond, met kleine bedragen en met advies en goede raad. Maar in één functie, bij de BCV, treedt u wél naar voren. U bent nauw betrokken geweest bij de revitalisering van het Bredase Carnavalsgebeuren, wat toch in belangrijke mate op uw conto is te schrijven. U was in deze activiteiten zelfs zo succesvol dat na de 9 jaar die daarvoor staat, een uitzondering is gemaakt door u te vragen even aan te blijven.’

De Burgemeester onderstreepte nog eens de belangrijke rol van Pierre de Jonge voor het Bredase Carnaval, ook bij de promotie van het Bredase Carnavalslied en rondde zijn toespraak af met de conclusie dat De Jonge de afgelopen 40 jaar een belangrijke rol heeft gespeeld, zowel in Breda als landelijk en een mooi bedrijf heeft opgebouwd: ‘Namens de Bredase gemeenschap daarvoor van harte bedankt voor alles wat u gedaan heeft. Dat wordt niet alleen in Breda gewaardeerd, dat is ook elders opgevallen. Daarom is het mij een groot genoegen u te kunnen aankondigen dat het Hare Majesteit heeft behaagd u koninklijk te onderscheiden’.

Felicitaties van Burgemeester Nijpels

Onder daverend applaus van familie en medewerkers speldde Burgemeester Nijpels de versierselen op, behorend bij de eremedaille in goud verbonden aan de Orde van Oranje Nassau.

Pierre de Jonge bedankte: ‘U hebt mij in verlegenheid gebracht. Ik heb altijd gedaan en zal ook blijven doen in de toekomst wat ik graag doe. Ik ga daar gewoon mee verder, meehobbelen met de gemeenschap, met de “jongens”. Dank je wel.’

Receptie en feestavond

Pierre en Tonnie de Jonge met Familie en Medewerkers

Aangekomen in de feesttenten was er voor de jubilarissen en de familie en medewerkers nauwelijks gelegenheid tot het maken van een groepsfoto. Maar de eerste gasten wachtten met plezier rond de fraai aangelegde vijver om ook te genieten van het maken van die foto en van de aandacht vragende kleinkinderen. Maar het was tevens het goede ogenblik om te kunnen overzien hoe perfect de voorbereiding in elkaar stak.

Diverse tenten waren, dank zij de bereidwillige medewerking van de buurman, naast het bedrijf van De Jonge opgebouwd en feestelijk ingericht. De twee in Breda sterk met de Horeca betrokken brouwerijen, Heineken en Oranjeboom waren beide met enkele bars aanwezig.

Nog meer indruk maakte bij menigeen de voortreffelijke voorbereiding en – naar later ook bleek – samenwerking tussen 4 cateraars. Vanaf de informele bijeenkomst van het personeel en de familie tot en met het vertrek van de laatste van de ruim 1.600 feestgangers was de goede verzorging en samenwerking merkbaar. Voor sommigen duurde het feest tot in de kleine uurtjes, maar tot het allerlaatst was er aandacht voor elke aanwezige gast.

Het was voortreffelijk, zo goed dat het een ondernemer/collega uit de Randstad tot de ontboezeming bracht: ‘dat zoiets kennelijk alleen in ’t zuiden kan.’ De feeststemming werd echter niet alleen met een hapje en een drankje op peil gehouden. Ook muzikaal werd de stemming hoog gehouden. Door het Princenhager Mannenkoor, het Monglow Quintet, maar ook door Corrie Konings en Vader Abraham.

Tijdens de feestavond maakte Pierre de Jonge bekend dat het door de feestgangers bijeengebrachte feestcadeau, de geldelijke bijdragen, in overleg met de Lionsclub Breda, wordt geschonken als bijdrage in de restauratiekosten van de Grote Kerk in Breda: ‘zo merkt iedere Bredanaar iets van ons jubileum’, aldus Pierre de Jonge.

Overigens zal men in zijn bedrijf nog in lengte van dagen aan dit gebaar herinnerd worden, omdat Oranjeboom een maquette van deze kerk aan Pierre de Jonge aanbood “vanwege de goede relatie”.

Stukje uit Magazine Oktober 1996

Pierre de Jonge 21 jaar aan het Front
Langstzittende VAN-bestuurder: ”We hebben echt geknokt”.

Orde en respect. De zaken opzij zetten, naar elkaar luisteren, keihard besturen en knopen doorhakken. Dat is Pierre de Jonge, het langst zittende hoofdbestuurslid van de VAN. Begonnen in 1975 en pas deze zomer afscheid genomen.

Het VAN bestuur Louis Michon, Annette Kok, Dirk Lindenbergh, Anton Zondag, Pierre de Jonge, Karel Lassche en John Janshen.

Maar liefst 21 jaar lang stond hij aan het front, als een stabiele factor op de achtergrond. Met zijn kennis en ervaring heeft hij een brug geslagen van de oude generatie naar de nieuwe.

Pierre de Jonge, 1954 met zijn bedrijf in Breda begonnen, was oorspronkelijk bestuurslid van de Music Corporation, een vereniging van automatenhandelaren die voor hun belangen opkwamen in de gemeentelijke politiek.

Toen 1 januari 1971 de Vereniging Automatenhandel Nederland in het leven werd geroepen kreeg de club er een serieuze tegenhanger bij. De VAN ging niet de strijd aan met de plaatselijke politiek, maar had de ambitie om afspraken de maken met de landelijke overheid. ‘We hadden dus echt tegenstrijdige belangen, maar toen ik de uitnodiging kreeg om eens te praten met die VAN, heb ik die aangenomen.

Kees Wetsteijn, die zeer actief was voor de MC had er wat meer moeite mee. Hij zag dat als een ondergraving van de MC, maar hij kende de mensen van de VAN dan ook nauwelijks. Ik kende ze al, ik wist wat hun achtergronden waren.

Steef Rouvoet en Bertus van Dessel, we vormden al een vriendenclubje. Ik had een binding met die mensen.’ Pierre had dus weinig bedenkingen en besloot op 2 fronten verder te werken. Hij zag toch ook wel het nut in van een eenheid op landelijk gebied. ‘Het is goed om met je vijand aan tafel te gaan zitten’, vond De Jonge toen al. En in 1975 trad hij aan als lid van het hoofdbestuur. ‘Al had ik er echt totaal geen zicht op waar de VAN uit zou komen’.

Feesten

‘Het was een echte vriendenclub die de vereniging staande hield’, typeert De Jonge de beginjaren. Hij heeft nog plezier als hij denkt aan die tijd. ‘We deden toen alles met cognacjes, etentjes en feestjes. Na afloop van een vergadering gingen we steevast een “stukje” eten. Desnoods werd er nog een kok bijgehaald die al met 1 been thuis was’.

Lekker genieten met zijn allen!

De Jonge herinnert èèn van zijn eerste vergaderingen nog goed. ‘We gingen na een vergadering in de Postzegel in Den Bosch een “stukje” eten bij een Chinees. Daar zaten we onze raadgever Anton Zondag zo eens een beetje uit horen of hij wel verstand had van commercie. Die begon te vertellen over bedrijfsopvolging.

We waren net veertig en hadden aardige ondernemingen. Hij had het over de generatiekloof en -verval. De eerste generatie bouwt de zaak op, de tweede vult het aan en de derde breekt het af. We zaten hard te lachen, behalve Wetsteijn. Die heeft vast de hele nacht niet geslapen!’

De club was hecht. De Jonge twijfelt even of hij het zal vertellen, maar zwicht dan want hij moet er te hard om lachen. ‘Het was 10 februari. Steef had weer eens een nieuwe machine ontwikkeld en dus waren we bijeen gekomen in de Van Tuldenstraat. Hij gaf uitleg en was natuurlijk dol-enthousiast.

“Kom maar even mee naar Nolleke, want daar staat zo’n automaat in bedrijf”. Wij dus naar dat cafè. En ik was nog steeds jarig, dus kreeg ik een rondje, en nog één en nog één, en ik gaf er eentje terug. Thuis zat het hele huis vol familie op me te wachten en ik was aan het feesten met de jongens. Dat was niet netjes hè?’

Lood in de schoenen

Er werd veel gefeest, maar er werd ook hard gewerkt. In 1976 kwam de Commissie Kuiper, die als interdepartementale werkgroep ging onderzoeken of er rond de speelautomaten iets veranderd of geregeld moest worden.

Pierre de Jonge

Pierre de Jonge en consorten maakten zich klaar voor het eerste optreden in Den Haag. ‘Ik ging met lood in de schoenen’, zegt hij nu. ‘Ik wist echt niet hoe we dat aan moesten pakken. Ik zag er als een berg tegenop. Hoe doe je zoiets? Maar Bertus was woordvoerder en we hebben gehoor gekregen’.

Een periode van besprekingen brak aan. ‘We hadden legio besprekingen. Tot midden in de nacht spraken we met allerlei personen. We werkten hard. Iedereen zorgde voor zijn eigen taak. Er werden veel beslissingen genomen in die tijd, moeilijke beslissingen. Het was heus niet altijd pais en vree maar we luisterden naar elkaar.

En Bertus van Dessel bleef net zo lang praten tot alle neuzen dezelfde kant opkeken. De vergaderingen duurden dan ook vaak van 9 uur ’s ochtends tot 11 uur ’s avonds’. Er werd nagenoeg nooit zakelijk met elkaar gepraat, weet De Jonge nog.

‘Als de commercie onderwerp van gesprek werd zei ik “nee”. Als de partijen uiteen dreigde te groeien heb ik altijd geprobeerd ze weer aan elkaar te praten. Voor de rechtbank kun je geen zaken doen, zeg ik altijd maar. We hebben echt geknokt voor de club.

Ik heb wel eens een keertje gezegd: “En nou kun je beter je mond dicht houden”. Dat is niet netjes hè? Maar ja, soms moest het gewoon. Ik ben niet echt autoritair, maar op het laatst leek het er misschien wel op.

Kijk, mensen beginnen te praten en aan het einde van de dag zijn ze er nog niet uit. Ik luister dan maar, ik ga niet de hele dag mee zitten praten. Op het laatste moment knoop ik de punten aan elkaar en druk dan door’.

Fouten

Vanaf 1979 duurde het nog zeker jaar voordat De Wet van kracht werd. ‘En hoe blijer we er mee waren, hoe vervelender het werd’. Het ging meteen fout, constateert De Jonge. ‘We hebben rechten, en daar bouwen we onze bedrijven op, zo redeneerden we. `

We deden gigantische investeringen en we kregen professionele, goede bedrijven. De lobby werd meteen stopgezet. En doordat ambtenaren van plaats wisselden, raakten we de directe contacten die we zorgvuldig hadden opgebouwd kwijt.

Toen de hulpverlening een probleem werd, waren we een wapen kwijt. Met alle negatieve gevolgen van dien. We hebben fouten gemaakt’, geeft hij toe. ‘Fouten met de types, met het aanbod, met de hoeveelheid. Dat zien we nu, achteraf. We wisten het toen gewoon niet.

Maar we hebben niet alles aan onszelf te wijten. Een voorbeeld daarvan zijn de keuringen. We hadden zelf een keuringscommissie vroeger. Het bestuur bekeek het rapport en nam in goede samenspraak een beslissing.

In de nieuwe wet was vastgelegd dat het IJkwezen die taak voortaan zou hebben. Wij mochten dat niet meer. Zij maakten dus de keuring uit, terwijl wij de know how hadden. Er ging een paar jaar overheen voor die slag weer was ingehaald, terwijl er achter onze rug van alles fout ging’.

Interim-voorzitter

Ondertussen verstreek de ene bestuurs-termijn na het andere en elke keer dook er wel iets op, waardoor hij niet kon stoppen. ‘Ik was steeds de laatste der Mohikanen die niet weg mocht. Eind jaren ’80 wilde ik al opstappen.

Begin jaren negentig deed De Jonge nog een poging om het stokje over te geven aan de jongere generatie, maar toen was Bertus me voor. Hij werd ziek, dus ben ik maar gewoon weer gebleven’.

Nieuwe moeilijkheden deden zich voor en Pierre werd wéér gevraagd toch nog even te blijven. ‘De laatste strijd moest geleverd worden. Ik kon niet gaan lopen toen’. In 1994 werd hij zelfs voor een periode van 1 jaar tot interim-voorzitter gebombardeerd. Om wat rust te brengen, zoals hij het zelf zegt. Dit deed hij door keihard te besturen.

Deze laatste periode heeft De Jonge, voor zover hij ze nog niet had, grijze haren bezorgd. ‘Ik heb me grote zorgen gemaakt. Er was sprake van paniekvoetbal en dat is geen goede zaak. Angst is een slechte raadgever De moeilijkste beslissing die ik ooit hebben nemen?

Pierre denkt diep na, twijfelt even. Het schorsen van twee bestuursleden, op het laatste moment. Dat was een zwaar middel. Ik heb geprobeerd het tegen te houden. Maar het ging niet. Ik dacht: “Nu gaat het verkeerd. Ik was altijd bang dat we niet met zijn allen in Den Haag aan zouden komen.

Senioren convent

Het is inmiddels najaar 1996. De klus is, na twee decennia, geklaard. Er zijn weer nieuwe, goede bestuurders opgestaan, meent De Jonge oprecht. Zelf is hij, na al lang deel van de groep te hebben uitgemaakt, toegetreden tot het senioren convent van oud bestuursleden.

Dit is de harde kern van 7 hoofdbestuursleden: het illustere gezelschap van Harry Vale, Frans Staudenmayer, Steef Rouvoet, Gerrit Beltman, Kees Wetstein, Bertus van Dessel en Pierre de Jonge. Bovendien is hij, samen met Van Dessel, benoemd tot ere-lid van de VAN.

Ik vind het geweldig maar ik weet niet wat het inhoudt, lacht hij. Na 21 jaar is het hoofdstuk “Pierre de Jonge hoofdbestuurslid gesloten. Met Pierre is de laatste van de oude garde verdwenen. De laatste van de oude garde die dagen en nachten vergaderden, die gezamenlijk met hun vrouwen elk jaar op eigen kosten een reisje maakten. Die elkaars streken bewonderden en elkaar er achteraf voor op de schouders klopten.

Stukje uit Magazine December 1996

Afscheidsreceptie Pierre de Jonge

Begin november nam de VAN met een feestelijke receptie afscheid van Pierre de Jonge die na 21 jaar zijn functie als Hoofdbestuurslid heeft neergelegd. De leden en vroegere leden van het Hoofdbestuur en de afdelingsbesturen waren uitgenodigd, evenals via de nieuwsbrief, alle VAN-leden.

Aad Kobus bedankt mevrouw De Jonge voor de steun die zij altijd is geweest voor haar man Pierre (midden)

Temidden van vrouw en familie kwamen velen Pierre de hand drukken en bedanken voor zijn inzet.

Pierre de Jonge senior is in de speelautomatenbranche een alom gerespecteerd en gewaardeerd man. Zijn inzet voor de VAN Speelautomaten Branche-organisatie sprak 21 jaar tot de verbeelding.

Jaar in jaar uit zette hij zich met tomeloze energie in en leverde daarmee een wezenlijke bijdrage aan de verdere professionalisering van onze bedrijfstak. Op 3 juli legde Pierre de Jonge in de Algemene Ledenvergadering zijn hoofdbestuursfunctie neer. In dezelfde vergadering is hij benoemd tot ere-lid van de VAN.

Het vertrek van zo’n man mocht, zo oordeelde de VAN, niet ongemerkt voorbij gaan. Daarom bood het bestuur van de VAN Speelautomaten Branche-organisatie Pierre de Jonge op woensdag 6 november 1996 een receptie aan in restaurant Mirabel in Breda.

Het beste voor de VAN

Waarnemend VAN-voorzitter Aad Kobus sprak De Jonge toe: ‘Je bent 21 jaar geleden gevraagd voor een clubje, wat later je beste vrienden zijn geworden. Jullie hebben toen de basis van deze fantastische branche gelegd. Jij bent de volhouder geweest die pas na 21 jaar gedacht moet hebben “als de vereniging nu niet volwassen is, dan wordt ze dit nooit meer”.

Of misschien dacht je wel “de VAN is nu volwassen, ik trek mijn handen er van af, want dat doe ik ook als mijn kinderen 21 worden”. Pierre als de VAN een kind voor je was, dan is dat kind er zeer gelukkig mee geweest zo’n vader te hebben gehad.

Jij was het, die in moeilijke tijden binnen het bestuur altijd zocht naar een passende of een sussende tussen-oplossing. Omdat je er van overtuigd was dat iedere bestuurder het beste met de vereniging voor had.’

Pierre de Jonge met zijn vrouw

Kobus verwees voor de echte VAN-geschiedenis van Pierre de Jonge naar het Automaten Magazine maar wilde wel enkele specifieke kenmerken toevoegen. ‘Als iemand voor een bestuursfunctie gevraagd wordt, komt vaak het antwoord “ik heb geen tijd, want ik heb ook nog een zaak!” Dat was bij jou natuurlijk ook zo, maar jij hebt laten zien dat als je wilt en een visie voor de toekomst hebt, beide goed kunnen samen gaan.

De VAN had zulke mensen nodig en zal die in de toekomst nodig blijven hebben. Je energie en instelling heb je inmiddels ook aan je kinderen overgedragen, zodat we nog lang van De Jonge mogen profiteren’.

Ook besteedde Aad Kobus aandacht aan de ondersteuning door mevrouw De Jonge, die zij altijd heeft gegeven en onderstreepte dit met bloemen. Hij sprak daarbij de wens uit dan zij nog lang van Pierre mag genieten in de nieuwe woonomgeving.

Pierre ontving uit handen van Kobus ook de officiële onderscheiding, verbonden aan het erelid- maatschap van de VAN, wat hem in juni door de Algemene Ledenvergadering is verleend. Als herinnering werd een span paarden aangeboden die in de tuin van het nieuwe huis een plaats zullen krijgen.

Pierre krijgt uit handen van Jos van de VAN span paarden

Daarop liet Aad Kobus tenslotte volgen: ‘Pierre, namens allen heel veel gezondheid toegewenst voor jou, je vrouw en je familie. Bedankt voor het achterlaten van deze mooie, volwassen VAN Speelautomaten Branche-organisatie’.

Stukje uit Magazine Mei 2000

Pierre de Jonge over de Toekomst

De trend van overnames is nog geen reden voor paniekreacties. Als de branche zich aan de wet blijft houden ziet de toekomst er goed uit. En belangrijk: de eenheid van de VAN moet behouden blijven. Hij is 66 jaar, het bedrijf bestaat 46 jaar, maar Pierre de Jonge is ‘still going strong’. Een gesprek over de toekomst van bedrijf en branche met één van de pioniers van de VAN.

Pierre de Jonge heeft net het eerste exemplaar van Automaten Magazine ‘nieuwe stijl doorgekeken en is vol lof. ‘Dat ziet er prima uit.’ En, bij het zien van het artikel over Anton Zondag: ‘Ik was een van de mensen die het ook niet zagen zitten hoor, zo’n vakblad. Maar het is Anton toch maar mooi gelukt en dat dertien jaar lang.

Het is denk ik toch een goed besluit om het nu eens anders te gaan doen’, zegt De Jonge die als pionier bekend staat binnen de branche en een van degenen was die aan de wieg stond van de VAN. Jarenlang was hij ook lid van het hoofdbestuur van de vereniging, in diverse functies waaronder penningmeester. ‘En ik was nogal zuinig, geloof ik.’

Bakens verzetten

Al 46 jaar Pierre de Jonge Automaten BV. De jonge ondernemer van destijds is nu financieel directeur van het bedrijf aan de Bredase Ettensebaan. Zijn zonen Pierre jr. en Rudy zijn verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken, zij hebben de zaak overgenomen. De onderneming houdt zich vooral bezig met exploitatie en amusementscenters, maar heeft ook een aparte geluidsdivisie.

Daarnaast zijn er de nodige nevenactiviteiten als beleggingen en onroerend goed. Ook is Pierre de Jonge Automaten BV met haar exploitatie actief in Polen en Hongarije. Terugkijkend zegt De Jonge dat zijn bedrijf steeds weer de bakens moest verzetten om door te kunnen gaan.

Zeven keer moesten de producten worden aangepast of veranderd. Vanwege de wisselende trends, maar ook vanwege de wetgeving die automaten verbood of aanpassingen eiste. ‘Dat zal in de toekomst ook nog wel vaker gebeuren. Maar als je je flexibel opstelt en een goed management hebt, dan lukt dat ook.

Pierre de jonge, één van de pioniers van de VAN

We komen nu in een heel nieuwe fase van onze branche. Er komen nieuwe automaten, nieuwe mogelijkheden. Goed, er kan eerst wellicht een lichte omzetdaling plaatsvinden. Maar op de langere termijn zal blijken dat er in deze branche wel degelijk een goede boterham te verdienen is.’

Zelfstandig

Overal lijkt het te gebeuren: het ene bedrijf dat het andere overneemt. Zelfs grote ondernemingen worden overgenomen door anderen. Ook in de speelautomatenbranche gebeurt dit regelmatig. ‘Maar’, zegt Pierre de Jonge, ‘daar hoeft niet zo paniekerig op gereageerd te worden. Vroeger gebeurde dit ook wel. Maar goed, die groepen zijn groter geworden natuurlijk.

Wat we wel moeten zien te voorkomen is dat er straks maar twee of drie hele grote ondernemingen overblijven. Alsof de warenhuizen allemaal Blokker heten. Maar het is een realiteit. Je ziet ook dat grote bedrijven in onze branche worden overgenomen. En daar hebben ze goede redenen voor. Je wilt internationaal mee blijven tellen.

Denk ook aan de kosten en de lasten die voor deze grote bedrijven steeds hoger worden. Wij doen daar ook wel aan mee, wij nemen ook kleinere bedrijven over. Maar Pierre de Jonge vertelt dat zijn bedrijf niet te koop is. “Wij blijven zelfstandig. We draaien goed, de cijfers versterken dat vertrouwen. We zijn een middelgroot bedrijf op het gebied van de exploitatie.’

In de mindere tijden. konden we dankzij onze geluidsafdeling de tegen slagen goed opvangen. Ook tijdens en na de beperkende maatregelen als gevolg van de verslavingsdiscussie wist Pierre de Jonge naar behoren door te draaien. Mede dankzij zijn goede contacten en het verenigingsleven.

Dat heb ik altijd al gehad, vanaf dat ik van school kwam. Contacten opbouwen en vasthouden. Later loop je dan gemakkelijker binnen bij bijvoorbeeld ambtenaren.

Je kent elkaar, weet wat je aan elkaar hebt. Onder de autoritaire burgemeester Fey ging het wat moeizamer. Die was niet bepaald voor onze producten. was juist erg tegen de automaten. Onder diens opvolger. Ed Nijpels, kwam er weer een omslag.

‘We kenden Nijpels al als kamerlid waar hij oog had voor de belangen van onze branche. Daarbij, hij komt uit Bergen op Zoom, waar het verenigingsleven ook heel sterk is ontwikkeld. Dat schept toch een band. Er werd goed en constructief samengewerkt.

Nijpels hield een toespraak bij de opening van een amusementscenter van Pierre de Jonge, wat voor die tijd niet gebruikelijk was. Ook had Breda de primeur van de zogenoemde automatenwachters. En natuurlijk blijft de naam Nijpels verbonden aan de 14 puntenmachine.

Pierre de Jonge voor zijn bedrijf

Veel mogelijkheden

Het bedrijf Pierre de Jonge Automaten kon en kan dus wel een potje breken in Breda en omgeving. Landelijk zijn er echter ook volop mogelijkheden voor de branche, meent De Jonge. ‘Op het gebied van internet zijn er veel dingen mogelijk. Ik hoop alleen maar dat we dan gewoon volgens de wettelijke regels blijven werken. Zoek niet dat grijze gebied op.

Natuurlijk, je kunt altijd op dat randje gaan zitten, dat is ook typisch Nederlands. Maar ga er niet vanaf, dat is mijn advies. Ook de product differentiatie biedt de nodige mogelijkheden vindt Pierre de Jonge. ‘Ik had nooit gedacht dat ze dat binnen zouden halen. Ik heb het gesteund, natuurlijk want je moet zoveel mogelijk proberen. Maar als je vraagt of ik er vertrouwen in had. Nee, dat niet.

Maar dan zie je weer wat een geweldig goed lobby-werk er is gedaan door bijvoorbeeld Annette Kok en Bertus van Dessel. Dat drie partijen er achter konden staan, wij als VAN, de overheid en ook nog de verslavingsinstanties, dat maakte het mogelijk.

Ik verwacht veel van de productdifferentiatie. Natuurlijk, je moet flink investeren. Maar dat is toch nooit anders geweest? Dat moesten we toch ook toen de eerste uprights kwamen?” Vanzelfsprekend kijkt Pierre de Jonge, als oud- bestuurder, met een kritisch oog naar wat de VAN doet. ‘Ik heb daar geen kritiek op, maar volg het kritisch ja. Ik denk dat ze op de goede weg zijn. Het is een heel andere stijl dan wat wij vroeger deden.

Toen de oude kern verdween en er andere mensen kwamen zag je ook een andere manier van werken. Meer mensen, groter, chiquer. Maar goed, ieder heeft zijn eigen manier van werken en het VAN-hoofdbestuur dus ook. En mijn vertrouwen hebben ze hoor.

Waarover De Jonge het in elk geval met de huidige bestuurders eens is, is over de eenheid binnen de vereniging die hoe dan ook bewaard moet blijven. Je hebt verschillende belangen en die kunnen weleens botsen. Maar naar buiten en naar de overheid toe moet je als sterke eenheid optreden. Daar hebben we deze nieuwe wet aan te danken. En op die lijn moet je doorgaan.

Stukje uit Magazine Maart 2003

In Memoriam Pierre de Jonge sr.

Op 12 februari is Pierre de Jonge sr. overleden. Hij was al enige tijd ernstig ziek. Behalve dat hij een succesvol bedrijf op poten zette dat zijn naam draagt, was Pierre ook jarenlang zeer actief binnen de VAN. Hij bekleedde diverse functies binnen de vereniging.

Pierre de Jonge was onder andere penningmeester in de moeilijke beginperiode. Tijdens de uitvaart in Breda werd er gesproken door zijn beide zoons, Pierre jr. en Rudy die als directie de zaak van hun vader voortzetten.

Ook oud VAN-voorzitter Bertus van Dessel sprak een aantal woorden. Hij deed dat namens de VAN en het Seniorenconvent van de brancheorganisatie waarvan ook Pierre de Jonge deel uitmaakte. Van Dessel haalde herinneringen op aan de man met wie hij jarenlang samenwerkte, onder andere in het hoofdbestuur, en bedankte hem voor alles wat hij voor de branche heeft gedaan.

‘We waren het niet altijd eens met elkaar, maar dan was jij het meestal die met een compromis kwam waarin we ons allemaal konden vinden. Ook de vriendschap die de oud-bestuurders in het seniorenconvent onderhielden werd door Van Dessel gememoreerd.

‘We hadden er op gerekend nog vele jaren met jou onze jaarlijkse uitstapjes te kunnen maken.’ Bertus van Dessel bood zijn excuses aan bij Pierre’s echtgenote Tonnie, ‘Omdat wij al die jaren zoveel beslag op Pierre hebben gelegd.’ Dat deed Van Dessel ook aan de zoons Pierre jr. en Rudy.

‘Tijdens jullie opleiding in de zaak hebben wij veel te veel beslag gelegd op jullie vader.’

Pierre de Jonge behoorde tot de pioniers van de speelautomatenbranche. Als zodanig heeft hij grote verdiensten gehad voor de VAN en daarmee voor de gehele branche. Uit dankbaarheid daarvoor werd hem bij het terugtreden uit het hoofdbestuur het erelidmaatschap van de VAN verleend. Met Pierre de Jonge verliest de VAN een gedreven en markante persoonlijkheid. Pierre de Jonge werd 69 jaar. Wij wensen zijn familie alle sterkte toe.

Bronvermelding: Automaten Magazine Mei en Juni 1994, Oktober en December 1996, Mei 2000, Maart 2003