Wim Boverhof

Willem Boverhof, vol uit Willem Leopold Albert Boverhof

Het verhaal van Wim Boverhof (geb. 31-05-1936 overleden 12-02-2012), een markante man!

Wim Boverhof

Tijdlijn:
1960 Zijn eerste Rotamint gokkast
1965 Naast Platenzaak ook Exploitatie van Gokkasten aan schuitendiep 50
1970 23 december opening Tiffany Poelestraat Groningen (later Magic City)
1978 Verkoop Exploitatie aan Dirk Lindenbergh
1985 verkoop Tiffany aan Dirk Lindenbergh

Boverhof was een man die bekend stond om zijn charmes maar ook zakelijke gedrevenheid. Boverhof was met recht een unieke persoon. In zijn vroegere jaren stond hij op de markt met schoenen bij zijn broer en werkte voor het egd en had 2 krantenwijken.

Wim heeft zijn vrouw Truus (jelmersma) leren kennen via een vriendin. Truus werkte toen bij restaurant Indië in de herestraat.

Ca 1960 kwam wim in aanraking met zijn eerste gokkast, hij ging naar cafe Bareveld Boldwijn (later westerhof) om een fles drank te halen en zag daar een kapotte rotamint staan die hij mee mocht nemen. Zo is wim begonnen met de fascinatie voor gokkasten.

Wim begon aan het Schuitendiep (voormalig autobedrijf) in ca 1966 Grammofoonplatenzaak “De Poelebrug”.

Advertentie 25-3-1966

Advertentie 15-4-1966

In 1968 werd het Muziek en Amusements Automatenhandel Boverhof. Behalve gokkasten deed Wim en Truus ook nog de verkoop van langspeelplaten. Op 1 April 1968 ging Dick van Tongeren (later bij Playtronics) aan het werk bij Wim en Truus.

Advertentie 5-10-1968

Phonogram: „Er is niets aan te doen”. Groninger verkoopt ‘witte’ langspelers uit protest

Het lijkt een oplichterstroep”, zegt de heer W. Boverhof in Groningen, eigenaar van een firma, die automaten aan de man brengt en tevens een grammofoonplatenzaak heeft. Hij is het niet eens met de Nederlandse Vereniging van Grammofoon Detailhandelaren.

Om dat nog eens duidelijk te maken brengt hij de omstreden zogenaamde witte” plaat van de Rolling Stones uit. Meerdere aangesloten handelaren, die van plan waren deze witte” schijf ook te koop aan te bieden, zijn van dit idee afgestapt, toen de platenmaatschappij Phonogram fel reageerde met brieven die er niet om logen.

Indien ze tot verkoop van die bewuste plaat overgingen, zouden ze onder andere worden uitgesloten van levering van alle platen, die deze maatschappij brengt. De heer Boverhof, die geen lid van de band is heeft vooral bezwaren tegen de huidige situatie van de grammofoonplatenmarkt. Zelfs benzinemaatschappijen kunnen platen verkopen”.

De laatste tijd zijn er bandjes met muziek van bekende orkesten in omloop zonder dat men eigenlijk precies weet waar ze vandaan komen. Die muzikale prestaties zijn mogelijk stiekem op de band vastgelegd. Ook is het niet uitgesloten dat een lid van het betreffende orkest, het bandje clandestien heeft verkocht.

In ieder geval verschijnen er plotseling merklose platen op de markt zonder dat de maatschappij die de bewuste band onder contract heeft, weet wie ze levert. De eerste schijf, die in Nederland door de mazen van het net glipte was het kleine witte wonder van Bob Dylan, die zich verplicht heeft aan CBS-Artone Deze maatschappij maakte er geen werk vat, zodat Little White Wonder” bij vrijwel alle erkende handelaren te krijgen is.

Phonogram daarentegen beet, op verzoek van het Londense Decca om de rechten van de Stones en de maatschappij te verdedigen, fel van zich af. De aangesloten handelaren bleven in het gareel

In ’t gareel

Ik kan mij voorstellen dat de heer Boverhof niet in ons gareel loopt, zegt de heer H. P. Vink, bestuurslid van de Nederlandse Vereniging van Grammofoon Detailhandelaren. Hu heeft geen belang bij het lidmaatschap omdat hij op deze wijze een goede boterham verdient. Ik vraag me af wat ik zou doen als ik in zijn schoenen stond. Of ik het leuk vind is wat anders.”

De heer Boverhof zegt: Ik ben nooit lid van de vereniging geweest, omdat ik naast de nieuwe geen gebruikte platen mocht verkopen. Officieel mogen de maatschappijen nu niet aan mij leveren, maar onofficieel zie ik wel kans de grammofoonplaten, die ik wil hebben te krijgen.

Desnoods reis ik heel West-Europa af. Ik werd genoodzaakt te pionieren. Daardoor is het ook zover gekomen, dat ik ze nu goedkoper kan krijgen dan de erkende concurrentie. Dat is natuurlijk een vreemde situatie, maar ze is er.”

Als “wilde” handelaar legde hij zo ook beslag op een grote partij platen van de musical Hair in Amerikaanse en Nederlandse versie. Ze worden de volgende week in de Martinihal te Groningen tijdens de vier opvoeringen van Hair verkocht.

Truus Boverhof in haar grammofoonplatenzaak bezig met de verkoop van „witte” langspeelplaten.

Bezwaren

De heer Boverhof heeft onder andere bezwaren tegen de honderd gulden inleggeld, die een kandidaat-lid aan de vereniging moet overmaken. Wordt hij niet geaccepteerd dan krijgt hij vijftig gulden terug. Het is fraai. Zo’n bond lijkt mij ook wel iets. Dat is een mooie handel”, meent hij. Voorts moet men de vereniging uitvoerig inlichten over de financiële situatie van de betreffende firma.

Ik heb geen verplichtingen aan de vereniging. Ze is niet nodig. Daardoor is deze situatie gekweekt. Iedereen verkoopt tegenwoordig grammofoonplaten. En wat doet de bond? Niets.”

De heer Vink vertelt dat het inleggeld nodig is om de onderzoekkosten te dekken.

Voorts wenst men betrouwbare leden aan te trekken en niet Jap Rap en zijn maat”. Hij voegt er onmiddellijk aan toe: „Ik wil niet zeggen dat de heer Boverhof een avonturier is”.

„Natuurlijk is er onrust onder onze leden. De gehele handel is onrustig. Iedereen staat op zijn achterste poten. De tijd van gezapig zakendoen is voorbij. Iedereen kan platen gaan verkopen. Voor een hoop zaken betekent dat paniek.

Ach met vakkennis en een grote sortering red je het wel”, meent de heer Vink. En dat van die witte platen. Is het juist? Laten wij dat in het midden laten. Er zijn legio platen, die via duistere kanalen de handel bereiken. Zit er een lek bij de fabrieken of spuit men een surplus aan platen vraagt hij zich af.

Dreigbrief

De heer Tj. Kappen van Het Carillon” te Groningen geeft toe dat men gezwicht is voor de dreigbrief van Phonogram. We wilden niet het risico lopen van levering te worden uitgesloten. Het is erg jammer” verzucht de heer Kappen, die graag de witte plaat had willen verkopen.

Wat ons betreft is die zaak over de Stones-plaat de wereld uit”, zegt de heer Ten Kate publiciteitsman van Phonogram. Die Groninger handelaar Bovenhof is niet aangesloten. Hij behoeft zich niet aan onze bepalingen te houden. Er gebeurt dan ook niets. Er is niets aan te doen. Hij kan verkopen wat hij wil. De liefhebbers van de Rolling Stones zullen het wel fijn vinden”, meent hij.

Groningers

De heer Boverhof is inmiddels begonnen platen te laten persen. Deze week verschenen twee opnamen van het Groninger orkest „Les Ducs”. Daarin worden „Sophietje” en Jenny” bezongen, scheppingen van de bandleden. B. Hulshof en W. Wiegman.

Tevens ligt het in zijn bedoeling de wals „De gouden Stad” van de bekende Groninger musicus en componist Dick Wiersema weer op de plaat te brengen samen met Er is maar een Martinitoren”. Bovendien laat hij een langspeelplaat verschijnen met muziek van en door Groningers onder andere over Groningen. De muziek is van Dick Wiersema en de teksten van de Groninger journalist Karel Brandsma.

Stukje uit DvhN 03-11-1970

Plannen voor groot pretcentrum in Poelestraat, Gokken, eten en dansen.

Groningen krijgt in de Poelestraat een vermaakcentrum waarin onder meer een automatenhal, een bar-dancing, een eetcounter, een koffiebar en een zelfbedieningsrestaurant worden ondergebracht. De totale oppervlakte is ruim achthonderd vierkante meter. Men hoopt het centrum vlak voor de Kerstdagen te openen.

In het pand waar voorheen de firma Lukken was gevestigd, komt nu de 35 meter diepe hal waar ongeveer veertig behendigheidsspelen, zoals bumperautomaten, voetbalspelen en apparaten die de indruk wekken dat men een auto of een motor bestuurt in net drukke verkeer of op de racebaan en kegelbanen komen.

De etalages van de vroegere winkel zullen verdwijnen. Daarvoor in de plaats komt een aluminium pui, verder naar de straat gelegen.

De verbouwing geschiedt onder de architectuur van de heer H. J. J. Jacob uit Groningen. Het pand, dat ongeveer een jaar leeg staat, is gehuurd door de heer W. Boverhof die onder meer eigenaar is van de grammofoon- platenzaak De Poelebrug en een firma in speelautomaten.

Het pand grenst aan de voormalige kledingindustrie Heideveld. Daar vestigt de Groninger horecaman F. de Bruin een koffiebar en een quick-service. In dit zelfbedieningsrestaurant worden maaltijden in twee à drie minuten verwarmd in magnetron ovens. Er komen in totaal zeventig zitplaatsen.

De overige ruimte wordt bezet door de Groninger H. Drent, die er een eetcounter onderbrengt. Daar kunnen veertig eetlustigen worden bediend. De counter en de quick-service maken gebruik van dezelfde keuken, maar staan niet met elkaar in verbinding. De counter is te bereiken via de Peperstraat en komt achter een bar-dancing te liggen, met vijftig zitplaatsen. Men kan er dansen op een vloer van 35 vierkante meter en op de muziek van een luxe automaat, die langspeelplaten draait. Een grote toilettengroep completeert het vermaakcentrum, waarvan de verbouwing en de inrichting meer dan een half miljoen gulden gaan kosten.

Stukje uit DvhN 23-12-1970

Opening Amusementshal Tiffany

23 December 1970 werd amusementshal Tiffany Club geopend met achterin een Bar Dancing. Er mochten geen gokkasten staan maar wel amusement zoals videogames, autoracers en flipperkasten.

Tiffany Club en Bar Dancing

Vooral de Flipperkasten waren populair.

Mooie verhalen Tiffany

Jaren later kwamen er ook gokkasten bij die alleen muntjes uitspugen waarmee je alleen gratis kunt spelen. De voorlopers van de uitbetalende gokkasten zoals in 1987-1988. Een mooi verhaal uit de tijd van Tiffany is de Monaco GP autoracer.

De printplaat ging stuk en dat ding leverde wel 600 gulden per dag op. De Monaco GP was dan ook een succes. Wim belde met de importeur in Nederland maar die kon niks doen. De fabrikant zat in amerika.

Nanne Jelmersma (bedrijfsleider en zwager van Wim) vond dat Wim de print wel kon opsturen, maar dan zou de autoracer wel 2 a 3 week stilstaan. Dat vond wim maar niks en die vloog vrijdags met printplaat en al naar amerika en trommelde de directrice van de fabriek uit bed, het was namelijk weekend.

Er werd een monteur bijgehaald en die heeft de print gerepareerd. Wim vloog weer terug en maandags draaide de Monaco GP weer. Dit was Wim ten voeten uit.
Nanne Jelmersma woonde destijds boven de amusementshal. Job de Wild was de andere leidinggevende in de zaak.

Stukje uit DvhN 11-09-1974

AANTAL SPEELHALLEN NEEMT GESTADIG TOE. In de stad al 400 gokautomaten

Enkele van de 400….

(Van een onzer verslaggevers)

In Groningen wordt steeds meer geld verknald in speelautomaten. Het aantal van deze automaten groeit fors. De laatste tijd zijn er een paar speelhallen bijgekomen in de stad en steeds meer cafés nemen deze apparaten. Dit ondanks het feit, dat de gemeente deze zaak aan banden heeft gelegd. De afdeling bijzondere wetten van de politie schat het aantal speelautomaten in de stad ruwweg op vierhonderd.

De heer W. L. A. Boverhof uit de Poelestraat was een van de eersten die in de stad begon met deze automaten. Dat het goed gaat in deze branche blijkt wel uit het feit, dat hij geen verminderde belangstelling kan merken voor zijn speelhal ondanks de grotere concurrentie Het publiek is meer automaten minded geworden”, meent hij.

De bekende Super Dice

De heer Boverhof is ook Importeur van speelautomaten. Hij constateert de toenemende belangstelling voor de apparatuur ook bij particulieren. Mensen die een oude tweedehands flipperautomaat kopen, voor huiselijk gebruik. Hij heeft in Groningen ruim 200 automaten op provisiebasis geplaatst in cafés en bars. De caféhouders vangen 50 procent van de inworp en de heer Boverhof krijgt 50 procent.

Vooral de fruitautomaten komen veel voor in cafés. De stad heeft een paar maanden geleden besloten dat er een grens moest komen aan het aantal vrije spelen, dat men kan winnen. Die limiet is gesteld op 20. Voorheen was er geen grens en sleepten verwoede gokkers soms een paar honderd vrije spelen uit de machine.

Zo’n groot aantal werd echter niet vaak opgespeeld. Ondanks dat het verboden is, werd er dan uitbetaald. Of daarna de gemeentelijke maatregel een einde aan is gekomen, valt te betwijfelen. Onlangs heeft de politie nog weer de vergunning ingetrokken van een barhouder die met deze auto- maten de regels negeerde.

De Groninger politie krijgt niet vaak klachten binnen over deze automaten. Er bellen wel eens vrouwen die klagen dat hun man het huishoudgeld vergokt heeft, maar de speelautomaten zijn dan niet de oorzaak. Er zijn andere klandestine gok-mogelijkheden in Groningen, waar men zo nu en dan eens een opruiming onder houdt.

Stukje uit DvhN 18-08-1975

Rem defect: auto rijdt zaak van Boverhof binnen

De 20-jarige Groninger automobilist H. van der V. reed gistermiddag pardoes de automatenhandel van Boverhof aan het Schuitendiep in Groningen binnen. Drie winkelruiten werden vernield en er ontstond schade aan de gevel en aan enkele automaten. Ook de auto raakte beschadigd. De chauffeur bleef vrijwel ongedeerd. De oorzaak van het ongeval waren weigerende remmen.

Altijd gezellig met Wim en Truus, hier op een foto uit Hawaii

Stukje uit DvhN 08-04-1982

Flipper en Videokasten werken niet verslavend

Het is nogal donker in de speelautomatenhal Tiffany Club aan de Poelestraat in Groningen. Het licht komt voornamelijk van de flipperkasten en de video-automaten die in lange rijen langs de muren zijn opgesteld.

Het is rond het middaguur en dus is het druk in de hal. Veel scholieren en jonge werklozen en een handje vol pauzegangers staan zich uit te leven op de Space Attack of de Crazy Kong. Het elektronische geluid van videobommen is bijna oorverdovend. Er wordt nauwelijks gesproken. Bijna iedereen concentreert zich op flipperballen of lichtflitsen.

Buiten hangt een bordje met de mededeling dat bezoekers onder 16 jaar niet mogen worden toegelaten. Bij de speelautomatenhal Bellmatic in de aangrenzende Peperstraat wordt hetzelfde beleid gevoerd. “Jongeren onder de zestien jaar komen er niet in. Dat mag niet van de politie”. Met andere woorden, in de enige twee automatenhallen van Groningen en Drenthe houden de exploitanten zich al aan regels die binnenkort (pas 1987-1988) door een wetswijziging tot wet worden verheven.

De staatssecretarissen Scheltema (Justitie) en Van Zeil (Economische Zaken) willen de Wet op de Kansspelen zodanig veranderd zien dat kinderen beneden zestien jaar niet in speelhallen mogen worden toegelaten. Te jonge bezoekers zullen via het gewone strafrecht worden vervolgd.

Exploitanten die het met de nieuwe regels niet zo nauw nemen. worden aangepakt op grond van de wet op economische delicten. Kin- deren onder zestien jaar, zo wordt voorgesteld, mogen alleen naar binnen onder begeleiding van ouder, voogd of verzorger.

Waarom moet die leeftijdsgrens nou op zestien jaar worden gesteld, kun je je afvragen. In de Groninger speelhallen staan voornamelijk flipper- en videokasten opgesteld waarmee je alleen kunt spelen en beslist niet gokken.

De Tiffany Club heeft ook een rij gokautomaten die bij winst muntjes uitbraken waarmee je gratis kunt spelen. Maar er wordt niets uitbetaald, zeggen klanten en exploitant. Bij Bellmatic staan op dit moment twee fruitautomaten. Je kunt er geen geld meewinnen, alleen een paar vrije spelen.

Grote steden

Duidelijk is dat de wetswijziging vooral bedoeld is voor de automatenhallen in de grote steden in het Westen. Daar kun je namelijk niet alleen met flipper- en videokasten spelen, je kunt er ook op desnoods grove schaal gokken.

Kinderen onder zestien jaar moeten daar voor worden behoed, vindt de wetgever. “Wij hebben laatst een vergadering gehad in Arnhem en daar is ons verteld dat in Holland zestig procent van de automaten in de speelhallen uit gokapparaten bestaat.

Hier in Groningen is de situatie totaal anders”, zegt Tiffany-exploitant Nanne Jelmersma. Hij meent dat de wetswijziging vooral bestemd is voor de situatie in de grote steden. “In Amsterdam zijn het eerder gokhallen dan speelautomatenhallen”.

De heer Jelmersma vindt de leeftijdgrens van zestien, die nu per gemeente is geregeld bij het afgeven van de vergunning voor de hal en die dus binnenkort in de wet wordt opgenomen, een goede maatregel.

“Jongere kinderen horen zonder begeleiding niet in zo’n hal thuis. Ik heb zelf een kind van tien jaar. Als die wil spelen, bijvoorbeeld als we een dagje in Schevingen zijn, dan ga ik mee. Bovendien hebben jonge kinderen meestal zo weinig zakgeld dat ze binnen de kortste keren door hun centen heen zijn. Laat ze maar buiten spelen, in een hal horen ze niet”. aldus de exploitant van Tiffany.

De leeftijdscontrole is volgens de heer Jelmersma niet altijd even gemakkelijk. “Als ik te jonge kinderen zie, zet ik ze buiten de deur”. Hetzelfde vertelt de beheerder van Bellmatic. “Er glipt er wel eens eentje tussen door, je kunt niet constant iedereen in de gaten houden. Maar als ik een te jonge bezoeker zie gaat hij er onherroepelijk uit”.

Crimineel

Elders in Nederland zouden jeugdige personen zo verslaafd worden aan speel of gokautomaten dat zij tot crimineel gedrag geraken. Volgens hoofdinspecteur P. A. Spakman van de Groninger politie is dat hier bepaald niet het geval. “We kennen hooguit een of twee van zulke mensen”, zegt hij. De beheerder van Bellmatic is ervan overtuigd dat het met die verslaving aan flipper- en videokast erg meevalt. “We hebben mensen die twee of drie maal in de week even komen spelen. Verslaafd zijn ze niet, want je kunt hier geen geld winnen. Ik geloof dat je alleen verslaafd kunt raken aan fruitauto- maten, maar beslist niet aan onze kasten”.

——-

Verkoop Automaten en Tiffany

Eind 1985 wordt Boverhof Automaten en Tiffany verkocht aan Dirk Lindenbergh. Tiffany kampte destijds namelijk met veel overlast zoals junks. De wc’s werden verlicht met UV zodat heroine niet gebruikt kon worden op de toiletten. Dirk Lindenbergh veranderde de naam later van Tiffany in Magic City en Boverhofs Automaten werd Playtronics.

En waarom kocht Dirk Lindenbergh deze handel van Wim? Dirk was een slim zakenman en zag aankomen dat uitbetaling van de huidige (niet uitbetalende) gokkasten er aan zat te komen. Dirk Lindenbergh ging na de verkoop snel in zee met Geert van der Meulen uit Peize (voorheen concurrent van Wim) en nam later ook zijn exploitatie over!

Wim begon hierna zijn Holland Horeca met in en verkoop van Gokkasten en amusement. Nanne Jelmersma begon Eurogames met de exploitatie van gokkasten. Het bloed kroop toch waar het niet gaan kon!

Stukje uit februari 1989 Automaten Magazine

VAN-leden bezochten Verenigde Staten

“Een onvergetelijke gebeurtenis”, “een fantastische ervaring”, “graag nog een keer terug”.

De reacties op de recente Amerika-reis van een aantal noordelijke VAN-leden liegen er niet om.

In het kader van een studiereis brachten een aantal leden van de VAN afdeling NNA een bezoek aan de Verenigde Staten. Organisator van het geheel was Wim Boverhof van Holland Horeca. Behalve dat de reis een studiekarakter had, kon men er natuurlijk niet omheen ook enkele toeristische attrakties te bezoeken. Het aangename werd zo met het nuttige gecombineerd.

Las Vegas

“Wat voor onze branche natuurlijk heel interessant was, was het bezoek aan Las Vegas. We bekeken Ceasar’s Palace, Golden Nuggett, kortom al die punten met die magische klanken. Het casino, de kansspelhallen, alles wat Las Vegas zo beroemd maakt”.

Jan Schipholt, werkzaam voor Jac. van Ham Twente b.v. en een van de deelnemers aan de reis, wordt nog enthousiast als hij terugdenkt aan die dagen. “Afgezien van al die dingen die we zagen en die van belang zijn voor ons werk, hadden we ook een mooi toeristisch gedeelte van de reis. Hollywood, Grand Canyon, dat soort dingen moet je gezien hebben als je een tijdje in Amerika bent. “De Verenigde Staten hebben toch een voortrekkersrol als het om automaten gaat. Voor ons was het daarom ontzettend nuttig om daar eens rond te kijken”, aldus Wim Boverhof, die de reis op touw zette.

Elf dagen zijn ze in Amerika geweest, de VAN-leden uit het noorden. Gedurende deze tijd is het gezelschap in hoog tempo door het uitgestrekte land rondgereisd. “Wat mij bijzonder aansprak was Las Vegas, en dan bedoel ik niet alleen de casino’s of de gokhallen. Zo waren we bijvoorbeeld in de Nevada Gambling Company. Een bedrijf waar monteurs hun opleiding krijgen. Ontzettend interessant”, vindt Boverhof.

De Groningse exploitant loopt al met plannen rond om volgend jaar weer zo’n reis te organiseren. Maar dan zou de route wellicht anders kunnen zijn. “Het was geweldig en daarom zou je zoiets nog eens moeten doen. In ieder geval gaan we een reünie organiseren en dan kunnen we er nog eens over praten. Dan kunnen we ook de film eens bekijken die Barry Deen gemaakt heeft tijdens die dagen.

“En dan kunnen we Job de Wild nog eens bedanken die daar zoveel werk ver- zette met onze koffers.

“Nog een keer terug? Als dat zou kunnen!” Jan Schipholt heeft ook alleen maar goeie herinneringen aan de reis.

“Het is een heel aparte wereld hè. En alles is nieuw. Wat ze daar maken krijgen wij wat later. Neem de Bad Girls flipper- kasten bijvoorbeeld. Die zijn nu ontzettend populair en dat hadden we daar al gezien. Amerika speelt nu eenmaal een belangrijke rol in ons vak”.

Maar of de Amerikaanse exploitant het nu ook zo goed heeft, daar twijfelt Schipholt aan. “Het is alleen in Las Vegas toegestaan, het spelen met fruitautomaten en dergelijke. Elders in het land is dat verboden. Da’s niet zo prettig natuurlijk. Wat je vanzelfsprekend wel veel ziet zijn de amusementsmachines, de flipperkasten en de videospelletjes. Verschrikkelijk, daar word je niet goed van. Wat dat betreft hebben we het toch nog niet zo slecht”, meent Schipholt. De Amerika-gangers zijn het er allen over eens dat de situatie daar nauwelijks te vergelijken is met die van hier.

En hoewel men zeer te spreken was over de dertiende VAN-EXPO zijn de beurzen in Amerika toch nog wel iets anders. “We waren bij een grote vakbeurs in Chicago. Ongelooflijk wat je daar allemaal ziet. Maar wel veel meer toegespitst op het amusementsgebeuren. Maar verder, in één woord: onvergetelijk. Als het aan mij lag gingen we zo nog een keer terug”, zegt Jan Schipholt, terugkijkend op de elfdaagse reis. En als het aan organisator Boverhof ligt is dat ook helemaal niet uitgesloten.

Stukje uit Automaten Magazine Februari Maart 1990

De beroemde Jukeboxen

Op 8 Januari 1990 op de Horecava in RAI Amsterdam introduceert Wim zijn bijzondere Jukeboxen.

Stukje uit Automaten Magazine april 1992

Wim Boverhof stopt met zijn voorzittersfunctie bij de afdeling Noord Nederland van de Vereniging Automatenhandel Nederland.

Vijftien jaar geleden had hij mede de noordelijke afdeling van de VAN opgericht, vanaf 1983 is hij voorzitter. Boverhof wordt gezien als idealist én als doordouwer die ondanks veel tegenslagen steeds de kar bleef trekken en in het goeie spoor hield.

Dat geldt niet alleen voor de afdeling, maar ook voor de gezamenlijke deelname aan de Horesca in Zuidlaren. Ondanks dat de voorbereiding voor 1992 wat moeizamer is gelopen werd het op de laatste dag van de beurs duidelijk dat volgend jaar weer collectief wordt deelgenomen met een opvallende stand en de nodige actie.

Boverhof heeft zich samen met Tinus Mensies en Mans Zandman letterlijk en figuurlijk uitgesloofd door de voorbereidingen en de daadwerkelijke VAN-standbouw en inrichting. Ook is hij tijdens de Horesca, evenals zijn vrouw en Tinus Mensies steeds 4 dagen actief geweest.

V.l.n.r. Win Boverhof, Robert Boverhof en Truus Boverhof

“Ik maak plek voor jong volk. Ik heb het lang genoeg gedaan, ik blijf wel een beetje toekijken langs de zijlijn, dat lijkt me wel zo verstandig. Een voetballer moet ook weten wanneer hij moet stoppen”, zo licht Boverhof zijn besluit toe. Waarbij hij opmerkt dat Simon van Dijk de juiste nieuwe man is.

De door sommigen beoogde opvolger zegt echter: “Wim Boverhof moet gewoon blijven, daar rekenen we allemaal op. Natuurlijk verdient hij het om het eens wat rustiger aan te doen, maar die rust kan hij snel genoeg inhalen. Voorlopig hebben we hem nog hard nodig”.

Van Dijk gaat er van uit dat Boverhof meer blijft doen dan alleen toekijken. Want, men moet hard knokken in het noorden om weer een echte eenheid te vormen. Van Dijk: “Thans is er meer sprake van onderlinge concurrentie dan vriendschap, dat is verkeerd. We moeten weer als vrienden met elkaar omgaan en een krachtige eenheid vormen. Er zijn soms te veel wolven in schaapsvacht hier”.

Mentaliteit

Bij alle tegenslagen die de branche de afgelopen jaren had te verduren vond Wim Boverhof de verandering van mentaliteit binnen die branche het meest vervelend. Ook hij mist de kameraadschap en eensgezindheid van de beginjaren.

Ondanks al die tegenslagen bleef Boverhof altijd daadkrachtig leiding geven aan de afdeling in Groningen. En dat terwijl hij zelf destijds nogal sceptisch stond tegenover een organisatie. Hij werd er toch lid van, en een actief lid dus. Velen in het noorden hebben daar veel profijt van gehad.

Stukje uit DvhN 27-03-1993

Maandagavond Noord-Nederlandse kampioenschappen in Groningen. Electronisch dartspel populair

Wat moet ik me in hemelsnaam voorstellen bij electronisch darten. Ik kom dartspelers wel eens tegen in café’s, zie ze wel eens in actie op de BBC en weet uit mijn hoofd dat er Nederlanders zijn die uitstekend mee komen in het internationale dartmilieu. Ik heb het dan over die cafébezoekers die met toegeknepen ogen venijnig-gepunte darts van afstand in een roos gooien. En waarbij je met enige overdrijving – voor je leven moet vrezen wanneer je toevallig bierdrinkend en/of koutend door het wedstrijdtraject loopt.

Robert Boverhof bij de electronisch dartborden: Noord-Nederlandse kampioenschappen voor de finale in Tilburg.

Electronisch darten? Bedrijfsleider Dré Wind en assistent Robert Boverhof van het Cinema Poolcenter van de Grote Markt in de stad Groningen weten er alles van. Zij organiseren maandag voor de tweede keer het open Noord-Nederlands kampioenschap electronisch darten.

Tweeëndertig deelnemers (sters) uit de stad Groningen en zeer wijde omtrek maken zich maandagavond op voor de strijd om de finaleplaatsen die recht geven op deelname aan de nationale kampioenschappen op 8 mei in Tilburg. Het gaat dan om de vier beste deelnemers en de twee beste deelneemsters.

Voor de ingewijden kan ik meedelen dat er gespeeld wordt via het 301-systeem. Dat betekent: beginnen met 301 en dan in zo weinig mogelijk beurten de nul trachten te bereiken. Zestien koppels van elk twee personen gaan het gevecht met elkaar en de dartroos aan. De winnaar gaat over naar de volgende ronde, de verliezer kan via de verliezersronde wanneer hij of zij vervolgens álles wint zich opnieuw voor de finale plaatsen. In de finale wordt het ‘best of five’-systeem gespeeld: drie van de vijf ontmoetingen winnen betekent de eerste plaats.

Robert Boverhof maakt me wegwijs. “Electronisch darten is net als het dartspel met de stalen punten. Er zit alleen een plastic puntje aan het pijltje dat zich in een van de gaatjes van een electronische roos terecht moet komen. Dat is natuurlijk een stuk veiliger. Voor het overige verandert er helemaal niets aan de spelregels”.

Van mijn goed in het caféleven ingeburgerde collega Gert Brouwer hoorde ik dat de afgelopen tijd steeds meer stad-Groningse café’s en ontmoetingsplaatsen overgegaan zijn op de installatie van een electronisch dartbord met toebehoren. De ervaringen wisselen nog al eens. Volgens hem gaan de meeste café’s toch op den duur weer over op het met name in Engeland zo populaire dartspel met de pijltjes-met-stalen-punten.

Liefhebbers en belangstellenden kunnen maandagavond een kijkje komen nemen in het Cinema Poolcentrum aan de Grote Markt, waar om 19.00 uur begonnen wordt.

Stukje uit DvhN 23-02-1994

Willem Boverhof kan nog kiezen

Het kan vreemd lopen met de horeca in een stad als Groningen. Al meer dan twee jaar wordt geprobeerd op de hoek van de Oude Kijk in ’t Jatstraat en de Grote Kromme Elleboog een café te beginnen. Maar de gemeente is niet erg scheutig met het verstrekken van een bouwvergunning.

Dat ontdekte ook horeca-ondernemer Willem Boverhof die nadat de aldaar gevestigde videotheek de poorten had gesloten zijn intrek deed in het gunstig gelegen hoekpand. Zijn bedoeling was om er op korte termijn een dag- en avondcafe te openen. “Een beetje in de stijl van het Wapen van Brussel”, vertelde hij mij laatst.

Willem Boverhof

Maar in afwachting van de vergunning wilde hij het pand niet leeg laten staan en begon er tijdelijk ‘Het Peerd Van Ome Willem’: een winkel in bedrukte t-shirts, neonreclame en spullen uit de jaren vijftig en zestig. En tot zijn stomme verbazing loopt de winkel als een trein. Eigenlijk zó goed, dat Boverhof wel wil afzien van een café op die plek.

Bierbrouwerij Dommelsch in de gordijnen. Brouwerij én architect geven de horecaplannen niet op. Er is bij de gemeente opnieuw een bouwaanvraag ingediend. Boverhof zit er niet meer op te wachten. “Uiteraard was ik eerst van plan hier een café te beginnen. En als de vergunning er komt, wordt deze winkel ook een café. Maar ik heb ondertussen wel gemerkt dat de winkel zo goed loopt, dat ik die niet zal opdoeken.”

De ruimte is te klein om er zowel een café als een winkel in onder te brengen. Willem Boverhof heeft wel eventjes met die gedachte gespeeld. “Ik wacht nu rustig af. Ik zit hier sinds midden ’93 en het bevalt goed. De verkoop is uitstekend. Indien de gemeente de horecavergunning afgeeft, zoek ik zeker een andere plek voor de huidige winkel.”

Stukje uit Automaten Magazine Januari 1998

Holland Horeca

Wim Boverhof heeft zijn aandelen in Eurogames verkocht aan Roel Mossel en zich daarmee definitief uit de exploitatie teruggetrokken. In de groothandel, in Holland Horeca bv gaat hij, zo liet hij Automaten Magazine weten, gewoon door.

Vooral met de speciale producten van Leonhart, zoals biljards en pools en sinds kort ook dartmachines. Deze laatste zijn van het type softtip en gaan onder de naam Tour Sport Dart door het leven.

Holland Horeca verzekert dat de darts van goede kwaliteit zijn en toch in een gunstige, lage prijsklasse vallen.

Stukje uit Automaten Magazine Juni 2001

HOLLAND HORECA

Uit het hoge noorden was Holland Horeca afgedaald met onder andere de internetterminal Touch Me. Deze zuilen sprongen behoorlijk in het oog en kregen dan ook volop aandacht. Verder was Holland Horeca er met bekende amusementspellen als een tafelvoetbal en was er aandacht voor de nieuwe poolbiljart generatie van Leonhart.

Stukje uit Automaten Magazine Juli 2002

Internet Kiosk

Internet Kiosk met telespel

De opkomst van allerlei internetmogelijkheden lijkt niet meer te stoppen. Dat zagen we bijvoorbeeld bij Holland Horeca. Net als vorige keer had Holland Horeca ook op deze productpresentatie weer veel werk gemaakt van haar internetactiviteiten. Zo kon in de stand van het Groningse bedrijf het online telespel worden gedemonstreerd en bespeeld. Er werd sowieso door de bezoekers veel gebruik gemaakt van de al evenvele mogelijkheden die het online-entertainment te bieden hadden. De stand van Holland Horeca was vrijwel constant bezet door enthousiaste spelers.

Stukje uit Automaten Magazine Juli 2002

Boverhof bij zijn Internet Kiosk

Ook dit jaar trok Holland Horeca vooral de aandacht met haar internettoepassingen. Al klaagde Wim Boverhof er wel over dat regelmatig de verbindingen wegvielen. ‘Dat was een minpuntje. Maar we hebben verder uitstekend gedraaid.’ Veel interesse was er voor de machines die volgens Boverhof veel meer zijn dan alleen maar gokspelletjes. ‘Ik geloof dat veel mensen nu pas goed begrijpen wat die internetmachines alle- maal kunnen doen. Het is hetzelfde als wat je thuis achter je pc doet. En da’s lang niet alleen maar gokken.’ Over de organisatie, de sfeer en de hele ambiance in hotel A 4 kon men bij Holland Horeca kort zijn: ‘dat was allemaal geweldig.’

Bronvermelding: Automaten Magazine februari 1989, februari-maart 1990, april 1992, Januari 1998, Juni 2001, Juli 2002, Juli 2003 en vele krantenartikelen DvhN

Naschrift:
Truus geboren 13-01-1938 is overleden op 24-03-2023